เทวดา
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เทวดา (บาลี: devatā) หรือ เทพ (บาลี: deva) ตามคติความเชื่อทางศาสนาต่างๆ หมายถึง ผู้ที่มีชีวิตเป็นทิพย์ ไม่ได้มีชีวิตเป็นกายเนื้ออยู่บนโลกนี้ บ้างก็ว่ามีกายเป็นแสงสว่าง และเสวยสุขในสรวงสวรรค์ชั้นต่างๆ ซึ่งถือว่าเป็นภพภูมิที่ดี เทวดาผู้หญิงเรียกว่า นางฟ้า หรือ เทพี เทวดาผู้มีมิจฉาทิฐิ เรียกว่า มาร
เทพเจ้า หมายถึง เทวดาผู้เป็นใหญ่[1]ตามความเชื่อแบบพหุเทวนิยม ซึ่งเชื่อว่ามีอำนาจควบคุมธรรมชาติบางอย่าง[2] เช่น ซูสและพระอินทร์เป็นเทพเจ้าแห่งสายฟ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น