นิยามของ"ความเป็นผู้ใหญ่"

นิยามของ"ความเป็นผู้ใหญ่"

ความเป็นผู้ใหญ่คืออะไร

 

คือความหนักแน่น จริงจัง งั้นเหรอ

หรือคือความที่มีหลักแหล่งมั่นคง ทั้งด้านชีวิต และความคิด

 

หรือความโอนอ่อน การปรับตัว ให้กับสถานการณ์ต่างๆ และความเปลี่ยนแปลง

 

หรือความสามารถในการปล่อยวาง ปล่อยวางอะไรหลายๆอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ความเป็นผู้ใหญ่คืออะไรกันแน่...

 

ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่

แน่นอนผมไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นเด็กอมมือที่ไม่รู้ประสีประสา เพียงแต่ยังไม่คิดว่าวัยวุฒิของตัวเองเพอร์เฟคพอที่จะกล่าวอย่างไม่แคร์ใครว่า ชั้นนี่แหละโตแล้ว

 

ถ้าเอาจริงๆ ผมคิดว่าความคิดแบบนั้นน่ะ มันเป็นการกระทำแบบเด็กๆด้วยซ้ำ เด็กที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่

 

เพราะตัวเรายังไม่เป็นผู้ใหญ่ จึงน้อมรับคำติชมจากผู้อื่นเสมอ

 

เพราะตัวเรายังเด็ก ทิฐิยังน้อย จึงยังมีโอกาสพัฒนาต่อไปเรื่อยๆไม่ใช่เหรอ

 

 

แต่ก็มีหลายครั้ง ที่ผมมองการกระทำของคนอื่น และคิดว่า "ยังเด็ก" (ทางวุฒิภาวะ)

 

มาวันนี้ เมื่อสิ่งนั้นคืนกลับมาหาผม ในเวลาที่ใครบางคนมองผมว่ายังเด็ก...

 

และใครคนนั้น ผมก็ไม่ได้มองเค้าว่าเป็นผู้ใหญ่นัก...

 

ผมจึงกลับมาคิดเรื่องนี้ในคืนนี้

บางที การที่เราคิดอย่างอวดเบ่ง ว่าคนโน้นคนนี้เป็นเด็ก มันก็คือการกระทำของเด็กๆเหมือนกัน

 

คำว่า "ผู้ใหญ่" ไม่มีคำนิยามตายตัว ขึ้นอยู่กับแต่ละคน ว่าจะให้ความหมายมันว่าอย่างไร

 

ดังนั้น เราจึงเปิดใจกว้าง ยอมรับคำว่า "ผู้ใหญ่" ของคนอื่น นั่นก็คือ ยอมรับว่าเป้าหมายกันพัฒนาทางอารมณ์ ของแต่ละคน มันไม่เหมือนกัน

 

เพราะเด็กทุกคน ย่อมอยากที่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ต่างกัน ไม่ใช่เหรอ

 

 

ถ้าถามผม ว่านิยามความเป็นผู้ใหญ่สำหรับผม คืออะไร

 

ผมก็ไม่แน่ใจนักหรอกครับ แต่ในตอนนี้ ผมคิดว่า มันคือ "การยอมรับ" ล่ะ

 

ยอมรับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา ยอมรับทุกความคิดที่แตกต่าง ยอมรับที่จะโอนอ่อนในบางเวลาหากทำให้ผลมันออกมาดีกว่า ยอมรับสถานการณ์ที่ปรับเปลี่ยน ยอมรับชีวิตที่เปลี่ยนแปลง ยอมรับว่าบางเวลาเราก็อ่อนแอ ยอมรับว่าตัวเองไม่ได้ดีเด่นอะไรกว่าเพื่อนมนุษย์คนอื่นเลย

 

แต่ในการยอมรับนั้นเอง ก็ยังคงความเป็นตัวของตัวเอง และก้าวไปตามแบบของตัวเองในสิ่งที่ตัวเองเชื่อมั่น แม้ว่าอาจจะต้องขัดแย้งกับใครหลายคน ด้วยความที่ยอมรับได้ว่า เราไม่สามารถบังคับใครให้คิดเหมือนเราได้

 

และผมจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในแบบของผมครับ ^ ^